اگر لباس نپوشیم ، شرمنده ایم. در این زمان ، بسیاری از قبایل بدوی ساکن آمازون اصلاً لباس نمی پوشند و احساس شرم نمی کنند. لباس ما از ما در برابر گرما ، سرما و خطرات محیطی محافظت می کند. اما اگر شرایط محیطی بد نباشد ، یعنی مثلا هوا خیلی سرد نباشد ، اگر لباس نپوشیم نمی میریم. پس چرا ما لباس می پوشیم؟ اجداد ما از چه زمانی لباس پوشیدن را شروع کردند؟ علاوه بر محافظت از بدن ، لباس چه تاثیری بر فرهنگ و تمدن ما داشته است؟
معمولاً هیچ بقایای فسیلی وجود ندارد ، بنابراین نمی توانیم دقیقاً بدانیم که اجداد ما از چه زمانی شروع به استفاده از آنها کرده اند. به همین دلیل ، انسان شناسان از روش های غیرمستقیم استفاده می کنند تا بفهمند چه زمانی لباس می پوشیم. مطالعه ای که در سال 2011 روی شپش سر بر روی بدن انسان انجام شد ، نشان می دهد که ما احتمالاً 170 هزار سال پیش لباس اول را پوشیده ایم. وقتی لباس پوشیدن را شروع کردیم ، شپش هایی که روی بدن ما زندگی می کردند وارد لباس شدند و چیزی کاملاً متفاوت از شپش سر در حدود 170،000 سال پیش تبدیل شدند.
در این زمان رئیس “انسان باهوش” (Homosapien) در آفریقا پیدا شد. بدن هوشمند انسان برخلاف اجداد خود موی زیادی نداشت و بنابراین در برابر سرما و گرما بی دفاع بود. یان گلیگان از دانشگاه سیدنی در استرالیا گفت: “ما احتمالاً برای جبران ریزش موی بدن لباس می پوشیم.” بسیاری از جوامع جمع آوری شکارچیان ، مانند “Nuer” که در جنوب سودان زندگی می کنند ، لباس بسیار کمی می پوشند. این نشان می دهد که دلیل صرف لباس پوشیدن ، صرفاً محافظت در برابر سرما ، گرما یا خطرات محیطی نبوده است.
شواهد تاریخی نشان می دهد که برخی از جوامع جمع آوری شکارچیان مانند فوگی ها در آمریکای جنوبی ، گاهی لباس غیرنظامی می پوشیدند اما بیشتر برهنه بودند. شاید اولین انسانها فقط وقتی هوا سرد بود لباس می پوشیدند. در خارج از آفریقا پوشیدن لباس برای محافظت از خود در برابر سرما ضروری بود. سایر گونه های انسانی مانند نئاندرتال ها که در آب و هوای سردتر زندگی می کردند ، قطعاً نیاز به لباس پوشیدن داشتند. نئاندرتال ها مدت ها قبل از اینکه انسان های مدرن پا به اروپا بگذارند در این قاره زندگی می کردند. اگر نئاندرتال ها نیز لباس می پوشیدند ، می توان نتیجه گرفت که لباس ها بیش از یک بار اختراع شده اند و نئاندرتال ها قبل از ما لباس پوشیدن را شروع کرده اند.
به نظر می رسد که این دو انسان ، یعنی نئاندرتال ها و انسان های باهوش ، از دو طریق متفاوت لباس پوشیده اند. ناتان ولز از موزه تاریخ طبیعی دانمارک می گوید: “به نظر می رسد تفاوتی [از نظر لباس] بین انسانهای نئاندرتال و انسان وجود دارد.” ولز در مقاله ای در سال 2012 نوشت که نئاندرتال ها به احتمال زیاد 70 تا 80 درصد بدن خود را در ماه های زمستان پوشانده اند ، بنابراین می توانند با موفقیت در آب و هوای سرد زندگی کنند. ولز می گوید که انسان های مدرن نیاز داشتند 90٪ از بدن خود را بپوشانند. این بدان معناست که نئاندرتال ها نیازی به پوشیدن لباسی که کاملاً آنها را پوشانده باشد ندارند.اکنون ما تا حدودی درباره نوع لباس آنها می دانیم.
طبق تحقیقی که در آگوست 2016 منتشر شد ، نئاندرتال ها احتمالاً پوست ساده حیوانات را پوشیده بودند. محققان می گویند که نئاندرتال ها به راحتی خود را در این پوست ها پیچیدند. از طرف دیگر ، انسانهای مدرن لباسهای پیچیده تری می ساختند و احتمالاً آنها را با دوختن چند قطعه به هم می ساختند.
مارك كولارد ، از دانشگاه سایمون فریزر در كانادا ، یكی از نویسندگان مقاله دریافت كه انسانهای مدرن به شكار حیواناتی علاقه مند هستند كه به آنها كمك می كند لباسهای ضخیم تر و گرم تری بسازند. راسو بزرگ یکی از این حیوانات است که پوست آن برای پوشاندن گردن یا استفاده از آن به عنوان آستین مناسب بود. کلارد خاطرنشان می کند که بومیان شمال کانادا هنوز شکار راسو های بزرگ انجام می دهند. وی می گوید: “علاقه زیادی به این نوع خز وجود داشت.” ساختار مویرگی آن خاص است و در سرما مانند پوست های دیگر یخ نمی زند. “آنها م thanثرتر از لباس های نظامی ضد سرما هستند.”
این یافته ها به ولز نشان می دهد که رفتار انسانهای مدرن متفاوت از نئاندرتال ها است. وی می گوید: “این فناوری به مردم كمك كرد.” آنها می توانند خیلی سریع به زیستگاه های جدید منتقل شوند. “بنابراین به جای نیاز به کمک تکامل و انتخاب طبیعی برای زندگی در آن زیستگاه ها ، کافی بود لباس های بهتری تهیه کنیم.”
بدن نئاندرتال ها بدن کوتاه و بزرگتری داشتند و برای زندگی در اروپا مناسب تر از انسان های امروزی بودند. آنها مدتها قبل از ما به اروپا آمدند ، در حالی که انسانهای مدرن در طول تاریخ در آب و هوای گرم آفریقا زندگی می کردند. جالب است که تکامل بهتر نئاندرتال ها برای زندگی در مناطق سردسیر نیز منجر به انقراض آنها شد. این تناقض بزرگی است زیرا انسانهای مدرن بدن لاغرتری دارند و در برابر سرما آسیب پذیرتر هستند. بنابراین اجداد ما نیاز به تولید لباس های پیشرفته تری داشتند. گلیگان می گوید: “ما لباس های بهتری درست کردیم تا ضرر را جبران کنیم.” سرانجام ، هنگامی که هوا 30،000 سال پیش بسیار سرد شد ، این لباس ها به بقای ما کمک کردند. ”
شواهد باستان شناسی نشان می دهد که انسان های باهوش از فناوری بهتری برای ساخت لباس برخوردار بوده اند. ما در آن زمان ابزارهایی مانند چاقو برای برش درست کردیم. سپس سوزن اختراع شد. این امر به ما امکان می دهد پوست حیوانات را به اشکال مختلف مانند مستطیل یا دایره برش داده و به هم بدوزیم. از طرف دیگر ، به نظر می رسد که نئاندرتال ها فقط ابزار خراش داشته اند. در سال 2007 ، گیلیگان اظهار داشت كه این احتمالاً منجر به انقراض آن شده است. آنها از فن آوری ضعیفی برای ساخت لباس در سالهای سرد آخرین عصر یخبندان برخوردار بودند و در نتیجه منقرض شدند. از طرف دیگر ، انسانهای مدرن بسیار زودتر به فناوری ساخت لباسهای پیچیده تر دست یافتند و بدین ترتیب از عصر یخبندان جان سالم به در بردند.در حالی که انسان های مدرن از ابزارها و لباس های پیچیده استفاده می کردند ، نئاندرتال ها آنطور که تصور می شود نادان و بی دفاع نبودند. دلیلی ندارد که بگوییم آنها از ما بدتر بودند. آنها فقط نیازی به پوشاندن کل بدن خود نداشتند و سرانجام وقتی این کار را کردند ، فناوری آنها کارایی نداشت.
در حقیقت ، وقتی صحبت از استفاده از پوست حیوانات می شود ، می توان گفت که ما یکی دو چیز را از نئاندرتال ها یاد گرفته ایم. در سال 2013 ، تیمی به سرپرستی ماری سورسی از دانشگاه لیدن هلند دریافتند که نئاندرتال ها اولین کسانی هستند که به جای سنگ استخوان می سازند. آنها این کار را بین 40 تا 60 هزار سال پیش انجام داده اند. نئاندرتال ها برای تهیه پوست حیوانات برای استفاده از دنده های گوزن ابزاری درست می کردند. پس از انقراض نئاندرتال ها ، همین ابزار را می توان در زیستگاه انسان های باهوش یافت. سورسی می گوید: “این نوع ابزار استخوان در اواخر پارینه سنگی بسیار محبوب شد.” “بنابراین می توان آن را به راحتی در تمام زمینه های زندگی هوشمند انسان پس از مرگ نئاندرتال ها مشاهده کرد.”
این مطلب ادامه دارد … .
نظرات کاربران
نظرات شما پس از بررسی مدیریت منتشر می شود.