همه چیز درباره‌ی اختلال ADHD در کودکان؛ علائم و روش‌های درمانی

همه چیز درباره‌ی اختلال ADHD در کودکان؛ علائم و روش‌های درمانی

یکی از رایج ترین اختلالات رشد عصبی در دوران کودکی ، ADHD نام دارد. نام این بیماری به معنای “اختلال نقص توجه / بیش فعالی” است و به معنای “اختلال نقص توجه / بیش فعالی” است. این بیماری در دوران کودکی قابل تشخیص است و معمولاً تا بزرگسالی ادامه دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه و کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته باشند ، یا ممکن است بیش فعال باشند.

انواع ترس در کودکان و راه های موثر برای غلبه بر آنها

علائم و نشانه‌های اختلال ADHD

بعضی اوقات کودک در تمرکز مشکل دارد و رفتارهای خاصی پیدا می کند که پس از مدتی از بین می رود. اما کودکان مبتلا به ADHD با این علائم بزرگ می شوند و رفتارهای آنها تغییر نمی کند. این علائم در کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است گاهی شدید باشد و در روابط در مدرسه ، خانه یا دوستان اختلال ایجاد کند.

علائم زیر را می توان در کودک مبتلا به ADHD مشاهده کرد.

بسیار تخیلی باشید.

خیلی چیزها را فراموش کنید یا گم کنید.

بی قرار.

زیاد حرف زدن

او بی خیال است و کارهای خطرناکی انجام می دهد.

وسوسه شدن آسان است.

نوبت گرفتن برای او دشوار است.

او با دیگران کنار نمی آید.

آشنایی با انواع ADHD

سه نوع مختلف ADHD وجود دارد که هر کدام از آنها از شدت مختلفی برخوردارند.

نوع 1 – حواس پرتی

آنها برای سازماندهی و تکمیل وظایف ، توجه به جزئیات و پیروی از دستورالعمل ها دشوار هستند. این افراد به راحتی حواس پرت می شوند و جزئیات فعالیت های روزمره را فراموش می کنند.

نوع ۲ – اغلب بیش‌فعالی – تکانشی

این افراد زیاد صحبت می کنند و بدن خود را بیش از حد تکان می دهند. نشستن به مدت طولانی ، حتی به اندازه غذا خوردن ، برای آنها دشوار است. کودک مبتلا به این نوع ADHD ممکن است دائماً بدود ، بپرد یا صعود کند. آنها احساس بی قراری می کنند و دارای مشکلات تکانه ای هستند (اصرارها یا وسوسه هایی که برای خود یا دیگران مضر است).

یک فرد تکانشی دائماً دیگران را قطع می کند ، وسایل دیگران را می گیرد و در زمان های نامناسب صحبت می کند. برای این گروه از بیماران دشوار است که نوبت بگیرند و به صحبت های دیگران گوش فرا دهند. تعداد تصادفات و جراحات در افراد دارای تکانشگری بیشتر از بقیه است.

نوع ۳ – ترکیب نوع ۱ و ۲

در این گروه از افراد ، همه علائم نوع 1 و 2 به طور مساوی وجود دارد.

نکته مهم در مورد علائم این است که با گذشت زمان تغییر می کنند. به همین دلیل طبیعی است که با افزایش سن علائم تغییر می کنند یا با ظاهری متفاوت ظاهر می شوند.

چرا افراد به ADHD مبتلا می‌شوند؟

دانشمندان در حال شناسایی عوامل خطر برای ADHD هستند. همچنین تلاش ها برای یافتن راه هایی برای کنترل این اختلال و کاهش خطر ابتلا به ADHD در حال انجام است. علت این اختلال و علائم آن هنوز مشخص نیست ، اما تحقیقات اخیر بر روی دوقلوها نشان داده است که ژنتیک در این امر نقش دارد.علاوه بر ژنتیک ، دانشمندان بر این باورند که عوامل زیر در ایجاد این اختلال تأثیر دارند.

ضربه مغزی

قرار گرفتن مادران باردار در محیط های آلوده به مواد شیمیایی مانند سرب.

مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری

زایمان زودرس

کودک کم وزن

برخی افراد مصرف بیش از حد قند ، تماشای بیش از حد تلویزیون ، رفتار والدین یا عوامل اجتماعی و محیطی مانند فقر یا آشفتگی خانوادگی را از دلایل ADHD عنوان می کنند ، اما هیچ یک از این موارد با تحقیقات علمی تایید نمی شود. بعضی اوقات این مشکلات می توانند علائم را بدتر کنند ، اما علت اصلی ADHD نیستند.

روش تشخیص اختلال ADHD

تشخیص و تأیید ADHD در چندین مرحله انجام می شود و بر اساس یک لیست خاص است. هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بیش فعالی وجود ندارد و علائم آن مشابه سایر اختلالات مانند اضطراب ، افسردگی و مشکلات خواب است.

برای تشخیص ADHD ، ابتدا یک معاینه پزشکی مانند آزمایش شنوایی و آزمایش بینایی سنجی انجام می شود. علاوه بر معاینات پزشکی و علمی ، پزشک متخصص همچنین از والدین ، ​​معلمین و بعضاً خود کودک نیز سابقه دریافت می کند.

چطور اختلال ADHD را درمان کنیم؟

بهترین روش درمانی برای اکثر بیماران ترکیبی از رفتار درمانی و دارو است. پیش دبستانی درمانی معمولاً برای کودکان در سنین پیش دبستانی یعنی 4 تا 5 سال استفاده می شود و والدین آنها آموزش های لازم را می بینند. سپس دارو برای کودکان شروع می شود.

یک برنامه درمانی مناسب دقیق است ، به طور منظم کنترل می شود و در صورت لزوم تغییراتی در برخی قسمت ها ایجاد می شود.

مدیریت علائم ADHD با تغییر سبک زندگی

سلامت جسمی و روانی برای کودکان مهم است ، اما برای کودکان مبتلا به ADHD از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا می تواند بر نوع و شدت علائم آنها تأثیر بگذارد. انتخاب سبک زندگی سالم همراه با داروها و رفتار درمانی می تواند تأثیر مثبتی در روند درمان داشته باشد.

در اینجا چند نمونه از رفتارهای سالم آورده شده است که به روند بهبود کمک می کند.

در کودکان عادات غذایی سالم مانند خوردن مقدار زیادی میوه ، سبزیجات و غلات کامل ایجاد کنید. همچنین انتخاب منابع پروتئین بدون چربی بسیار مهم است.

فعالیت های بدنی متناسب با سن را انجام دهید.

استفاده از تلویزیون ، کامپیوتر ، تلفن و همه وسایل الکترونیکی را محدود کنید.

با توجه به سن خواب کافی داشته باشید

از متخصصان کمک بگیرید

اگر شما یا پزشک فرزندتان نگرانی خاصی در مورد درمان ، تماس با کودک یا هر مشکل دیگری در رابطه با ADHD دارید ، می توانید از متخصص دیگری مانند روانشناس کودک یا متخصص اطفال کمک بگیرید. همچنین می توانید با مدرسه فرزند خود تماس گرفته و موضوع را با مسئولان مدرسه در میان بگذارید.

اختلال ADHD در بزرگسالان

پیش از این گفته شده بود که این اختلال ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد ، اما علائم هرگز تشخیص داده نمی شوند. این علائم در بزرگسالی ممکن است متفاوت باشد و برای شخصی در محل کار ، خانه یا روابط دوستانه دشوار باشد.

علائم با افزایش سن تغییر می کنند و حتی می توانند شدیدتر شوند. به عنوان مثال ، این می تواند به عنوان یک بی قراری شدید در فرد مبتلا دیده شود.

سخن آخر

ADHD یک بیماری لاعلاج نیست ، این نوعی اختلال است که با درمان های مختلفی مانند رفتار درمانی و دارو قابل درمان است. مهم است که یک تشخیص به موقع انجام شود و یک درمان مناسب دنبال شود. فراموش نکنید که علاوه بر درمان مناسب ، سبک زندگی سالم نیز تأثیر مثبتی در روند درمان دارد.